انواع باشگاه های پینت بال

ورزش پینت بال یا رنگ انداز ورزشی مناسب برا نو جوانان و جوانان می باشد که سرشار از هیجان و لذت می باشد در بازی پینت بال بازیکنان در ابتدا با انتخاب یک سناریو و دریافت آموزش های لازم از کادر باشگاه آغاز به بازی کرده و می توانند با پنهان شدن و شلیک گلوله های رنگی به یکدیگر بازی را مهیج کرده و از بابت تیراندازی به تیم حریف خوشحال شده و بازی را مهیج کنند با شلیک گلول های رنگی و در صورت اصابت هرکدام با بدن و لباس حریف پخش می شوند و نشانه ای روی لباس حریف جای می گذارند.بازی پینت بال می تواند به یکی از پرطرفدارترین بازی های تیمی تبدیل شده و تا مدت های زیادی علاقمندان خاص خود را داشته باشد .
 
زمین‌های بازی رشته ورزشی پینت‌بال به سه بخش مسابقاتی، آموزشی و تفریحی تقسیم می شوند:

باشگاه‌های مسابقاتی پینت بال

براساس قوانین پینت بال، زمين مسابقه بايد زمينی صاف و هموار و نرم در يک منطقه بدون شیب باشد، تا ميزان حوادث را کاهش داده شود و دور تا دور زمین هم با حفاظ پوشش داده می شود. کف زمین مسابقات می‌بایست با پوشش چمن طبیعی یا مصنوعی باشد.

ابعاد مفید و تعداد موانع موجود در زمین پینت بال برای مسابقات به شرح زیر می‌باشد:

زمین به ابعادمفید ۴۶×۳۸ متر (۴۹×۴۱متر با احتساب فاصله تا حفاظ دور زمین) با حداقل ۴۲ مانع بادی

زمین استاندارد لیگ و مسابقات کشوری پینت بال (براساس قوانین ایران):

زمین به ابعاد مفید۳۷×۲۲متر (۴۰×۲۵متر با احتساب فاصله تا حفاظ دور زمین) با حداقل ۳۵ مانع بادی

باشگاه های آموزشی پینت بال

زمين آموزشی بايد زمينی صاف و هموار و نرم در يک منطقه بدون شیب باشد، تا ميزان حوادث را کاهش داده و کاملا به وسيله توري محصور گردد تا امنيت مسابقات آموزشی را تضمین نماید.

ابعاد مفید و تعداد موانع موجود در زمین پینت بال برای آموزش به شرح زیر می‌باشد:

زمین به ابعاد مفید ۳۷×۲۲ متر (۴۰×۲۵ متر با احتساب فاصله تا حفاظ دور زمین) با حداقل ۳۵ مانع بادی

باشگاه‌های تفریحی پینت بال

زمین‌های تفریحی در ابعاد مختلف (حداقل ۶۰۰ متر مفیدبرای زمین بازی) و بسته به نوع بازی طراحی می شود. این ابعاد از یک زمین چند هکتاری جنگلی و کوهستانی تا یک ساختمان مخروبه می‌تواند باشد.

انواع باشگاه های پینت بال

باشگاه پینت بال

در عین حال به دلیل تنوع این نوع از زمین‌ها، استانداردهای ایمنی آن بسیار بالاتر می‌باشد. رعایت این موارد الزامی است:
– رعایت استفاده از تجهیزات استاندارد
– رعایت نکات ایمنی برای محل بازی و محل‌های تردد آزاد بدون ماسک
– رعایت استاندارد در موانع ساخته شده از نظر ایمنی (مانند عدم وجود اشیاء تیز و خطرناک و…)
– نصب جان پناه ها در محل های پرتگاه و با ارتفاع
– نصب نوار زرد اخطار برای تعیین حدود زمین در موارد جنگلی، کوهستانی و بیابانی (زمین های غیر دائم)
– کف نرم برای زمین‌های دائم و محصور
– رعایت فاصله از مناطق مسکونی و درصورت لزوم مسقف نمودن محوطه بازی یا بستن دور آن به عهده باشگاه می‌باشد.